MAYA i MARA to dwie siostry.
Māyā: samo słowo oznacza coś, czego nie ma. MAYA w filozofiach indyjskich jest iluzją, namacalną i mentalną rzeczywistością codziennie absorbującą świadomość żywych istot, zakrywającą przed nimi prawdę na temat tożsamości i ich związku z absolutem. Ma moc utrzymywania żywych istot w złudzeniu, a także wyzwolenia ich z ułudy.
MARA w sanskrycie oznacza boginię śmierci. Na gruncie słowiańskim MARA to również niegdyś bogini śmierci i zimy. Dziś w potocznym znaczeniu słowo to oznacza widzenie senne, zjawę, uosobienie naszych lęków.
MAYA to pierwsza połowa muzycznego dyptyku o iluzoryczności świata. Utwór zarejestrowałyśmy na żywo, na umierającym jeziorze w miejscowości Strużka, w regionie Lubuskim, jesienią 2020. Zmysłowość tekstu Adama Mickiewicza ze "Świtezianki", bujność i uwodzicielskie piękno opisywanej przyrody kontrastują z obecnym stanem degradacji środowiska.
Tak jak odnogi rzek wpadają w jedną toń, tak pieśń MAYA przebyła długą drogę. Zaczęło się od sióstr Bui, które zainspirowały nas do sięgnięcia po tekst „Świtezianki” i wyśpiewania obłędnych słów Mickiewicza. Pierwsza wersja utworu narodziła się jeszcze w pierwotnym składzie Sutari, z Zosią Zembrzuską. A teraz, z naszą nową siostrą Asią, płynąc z nurtem zmian wylądowałyśmy na umierającym jeziorze, odnalezionym dzięki pomocy Cecylii Malik i Sióstr Rzek.
MARA to druga połowa dyptyku muzycznego o iluzoryczności świata.
Utwór jako pierwszy w naszym repertuarze powstał podczas sesji pracy online, w czasie izolacji. Jest to również pierwsza kompozycja w całości stworzona wspólnie z Asią Kurzyńską. Pisząc słowa pieśni inspirowałyśmy się tekstami nadsyłanymi nam przez słuchaczy.
Wideo również nagrałyśmy na umierającym jeziorze.
